به گزارش شیعه آنلاین به نقل از مشرق، وصیتنامه

 امیرالمومنین حضرت على علیه السلام را در کتاب‌هاى

 حدیث به اجمال و تفصیل و به طورگوناگون نقل کرده‌‏اند

 که یکى را ابوالفرج نقل کرده و در اصول کافىمرحوم

 کلینى هم نظیر همین وصیت را که ابوالفرج روایت کرده،

 نقلمى‌‏کند.

در نهج البلاغه نیز در نامه شماره 47 اجمالى از این

 وصیت آمده وخلاصه‌‏اى از آن در کشف‌الغمه و روایات دیگر

 آمده که همه آنها را علامهمجلسى(ره) در بحارالانوار

 نقل کرده و ما همان روایت ابوالفرج را کهنسبتاً جامع‌تر

 از دیگران است، نقل مى‌کنیم.

ابوالفرج در «مقاتل‌الطالبیین» روایت کرده که پس از

 ضربت خوردن امیرمؤمنان، اطباى کوفه را به بالین آن

 حضرت آوردند و در میان آنها، هیچ یکدر معالجه زخم

 و جراحى استادتر از اثیر بن عمرو نبود و او متخصص در

 معالجه زخم‌ها و جراحات بود و از جمله چهل نفر جوانى

 بود که در زمانابوبکر در عین التمر به دست خالد بن ولید

 اسیر و در کوفه ساکن شدهبود.

این طبیب همین که زخم سر آن حضرت را دید، دستور

 داد شُشگوسفندى را بیاورند و از میان آن رگى را بیرون

 آورد و آن رگ را در زخممزبور نهاد و پس از اندکى بیرون

 آورد و آن را مشاهده کرد. سپس روبدان حضرت کرده،

 گفت: "اى امیر مؤمنان، هر وصیتى دارى، بکن که

 ضربت شمشیر این دشمن خدا به مغز سر رسیده و

 معالجه سودى ندارد."

در این وقت بود که امیر المؤمنین کاغذ و قلم و دواتى

 طلبید و شروع به وصیت کرد.

بسم ‏الله الرحمن الرحیم

این وصیتنامه‏ اى است که امیرالمؤمنین، على بن ابیطالب

 بدان وصیتمى‏‌کند: گواهى مى‏‌دهد که معبودى جز خدا

 نیست که یگانه است وشریک ندارد و نیز گواهى

 می‌دهد که محمد(ص) بنده و رسول اوست، که خداوند

 او را به راهنمایى و دین حق فرستاد تا بر همه ادیان

 پیروزش کند، هرچند مشرکان آن را ناخوش دارند. درود

 و برکات خدا بر او باد!

"همانا نماز و پرستش و زندگى و مرگ من از آن خداوندى

 است کهپروردگار جهان است و شریکى براى او نیست

 و بدان مأمور گشته‌‏ام ومنم از نخستین مسلمانان."

اى حسن! من تو را و تمام فرزندان و خاندانم و هر کسى‏

 که اینوصیتنامه به او برسد، به تقوا و ترس از خداوندى

 که پروردگار شماست،سفارش مى‏ کنم و باید نمیرید

 جز اینکه مسلمان باشید و همگى بهریسمان خدا

 چنگ زنید و پراکنده نشوید، زیرا به راستى من از

 رسولخدا صلی الله علیه و آله شنیدم که مى‏ فرمود:

 اصلاح دادن میان مردمان از همه نماز و روزه بهتر است

 و آنچه دین را تباه ساخته و از بین مى‌‏برد، افساد میان

 مردمان است، ولا قوه الا بالله العلى العظیم (نیرویى 

جز بهوسیله خداى بزرگ نیست.)

به خویشان و ارحام خویش توجه داشته باشید و به آنان

 پیوند کنید، صله رحم کنید تا خداوند در روز قیامت حساب

 را بر شما آسان گرداند.

الله الله فى الایتام، فلا تغبوا افواههم، ولا تضیعوا بحضرتکم

 : از خدابترسید، از خدا بترسید، درباره یتیمان، پس براى

 دهن‌هاشان به سببسنگدلى‎‏تان نوبت قرار ندهید (که

 گاهى سیر و گاهى گرسنه نگاهشان دارید.)

الله الله فى جیرانکم، فانهم وصیه نبیکم ...: از خدا

 بترسید، از خدابترسید درباره همسایگانتان که رسول

 خدا(ص) درباره آنان سفارش کرده و پیوسته درباره آنان

 توصیه مى‏ فرمود، به اندازه اى که ما گمان کردیم براى

 همسایگان از همسایه خود ارث قرار م ى‏دهد و حرمت

 آنان بهاندازه‌اى است که سهمى در مالشان براى

 همسایه تعیین کرده!

الله الله فى القرآن، فلایسبقکم الى العمل به احد غیرکم:

 از خدا بترسید، از خدا بترسید درباره قرآن مبادا کسى

 به عمل‏کردن بدان بر شماسبقت جوید.

الله الله فى الصلاه فانه خیر العمل وانها عمود دینکم: از

 خدا بترسید، از خدا بترسید درباره نماز، زیرا که نماز

 ستون دین شماست.الله الله فى بیت ربکم لاتخلوه ما

 بقیتم...: از خدا بترسید، از خدا بترسیددرباره خانه

 پروردگارتان (خانه کعبه)، مبادا تا زنده هستید، آن خانه 

از شما خالى‏ بماند، که اگر رها شد، مهلت داده

 نمى‌شوید و به عذابدچار مى‏‌شوید و اگر از شما

 خالى ماند، کیفر خداوند فرصت زندگى بهشما نمى‏دهد.

الله الله فى الزکاه فانها تطفى غضب ربکم: از خدا

 بترسید، از خدابترسید در دادن زکات اموال خود که  

زکات خشم پروردگار را فرو نشاند.

الله الله فى شهر رمضان فان صیامه جُنه من النار: از خدا

 بترسید، از خدا بترسید درباره روزه ماه رمضان، زیرا که

 آن براى شما چون سپرى استاز آتش دوزخ.

الله الله فى الفقراء والمساکین فشارکوهم فى

 معاشکم...: از خدابترسید، از خدا بترسید درباره بینوایان

 و مسکینان و آنها را در زندگى خود شریک سازید و 

از خوراک و لباس خود به آنها نیز بدهید.

الله الله فى الجهاد باموالکم وانفسکم والسنتکم: از خدا

 بترسید، از خدا بترسید درباره پیکار کردن در راه خدا به

 مالها و جان‌ها و زبان‌هاىخویش.

الله الله فى ذریه نبیکم...: از خدا بترسید، از خدا بترسید

 درباره امتپیغمبرتان، مبادا در میان شما ظلم و ستمى

 واقع شود.

الله الله فى اصحاب نبیکم...: از خدا بترسید، از خدا

 بترسید درباره اصحاب پیغمبرتان؛ زیرا که رسول خدا(ص)

 درباره آنان سفارش فرموده.

الله الله فى النساء و فیما ملکت ایمانکم...: از خدا

 بترسید، از خدابترسید درباره زیردستانتان، غلامان و

 کنیزان، زیرا که آخرین سفارش ووصیت رسول خدا(ص)

 این بود که فرمود: "من شما را درباره دو دسته 

ناتوان که زیردست شما هستند، سفارش مى‏‌کنم".

آنگاه فرمود: الصلاه الصلاه، لا تخافوا فى الله لومه لائم...:

 نماز! نماز!درباره خداوند از سرزنش مردمان نهراسید؛

 چه، هر کس به شما ستمکند یا اندیشه بد داشته

 باشد، خداوند شر او را کفایت فرماید.

با مردم به نیکى سخن بگویید، همان گونه که خدا فرمود. امر به معروف

 و نهى از منکر را ترک مکنید که رشته کار از دست شما

 بیرون شود،آنگاه هر چه دعا کنید و از خداوند دفع شر

 خواهید، پذیرفته نشود و بهاجابت نرسد.

بر شما باد هنگام معاشرت، به فروتنى و بخشش و

 نیکویى دربارهیکدیگر و زنهار از جدایى و تفرقه و

 پراکندگى و روى‏ گردانیدن از هم و درنیکوکارى، یار و

 مددکار یکدیگر باشید و بر گناه و ستمکارى کمک

 مباشید که شکنجه و عذاب خدا بسیار سخت است.

خداوند نگهدار شما خاندان باشد و حقوق پیغمبرش را 

در حق شما حفظ  فرماید، اکنون با شما وداع مى‏‌کنم 

و شما را به خدا مى‏‌سپارم و سلام

 و رحمتش را بر شما مى‏‌خوانم.